در میکروی lpc1768 بعد از خروجی کردن یک پایه از دو رجیستر

 LPC_GPIO2->FIOSET و LPC_GPIO2->FIOCLR

می توان یک پورت را ست و ریست کرد. اما از رجیستر

 LPC_GPIO2->FIOPIN 

نیز می توان هر دوی این دو کار را انجام داد. بنا به کاربرد می توان از هر کدام از این دستورات استفاده کرد. البته رجیستر FIOPIN  برای خواندن مقدار ورودی نیز استفاده می شود.

در میکروی STM32 از رجیستر

 GPIOA->BSRR 

برای ست کردن یک پایه از پورت A استفاده کرد(16 بیت اول برای ست کردن و 16 بیت دوم برای ریست کردن) و از رجیستر 

GPIOA->BRR

برای ریست کردن پایه یک پورت استفاده می شود. ولی رجیستر

 GPIOA->ODR نیز وجود دارد که شبیه رجیستر PIN در 1768 می باشد که مقدار دیتایی که در آن است را در پورت خروجی قرار می دهد.

در میکرو lpc1768 کار با gpio کمی ساده تر است. زیرا خروجی کردن هر پایه ساده تر انجام می شود و می توان از مدهای 16 و 8 بیتی برای انتقال یک دیتا استفاده کرد و از رجستر FIOMASK نیز در بعضی کاربردها می توان استفاده کرد. 

در کاربردهای GPIO است که این موارد خود را نشان می دهد و می توان متوجه تفاوت های آنها شد.

کاربردهای بحث GPIO به غیر از خاموش روشن کردن چند خروجی! شامل کار با LCD کاراکتری، LCD گرافیکی، TFT LCD یا همان LCD رنگی و کار با کیپد می باشد.

همچنین بعضی پروتکل های ارتباطی را می توان به صورت نرم افزاری با پایه های gpio انجام داد. مثلا در سمپل درایور TSC2404 و  ADS7843 که برای کار با تاچ است پروتکل ارتباطی SPI است ولی آن را با پایه های GPIO شبیه سازی کرده است. 

نظرات شما عزیزان:

poorya

ساعت20:11---13 اسفند 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

بسیار عالی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: